گزارش وقوع کراتکتازی پس از لیزیک و عدم وقوع آن پس از کراتکتومی فوتورفرکتیو در دو چشم یک بیمار

چکیده هدف: معرفی بیماری که در یک چشم تحت عمل لیزیک و در چشم دیگر تحت عمل کراتکتومی فوتورفرکتیو (PRK) قرار گرفت و با وجود شرایط نسبتاً مساوی قبل از عمل در هر دو چشم، تنها چشم لیزیک‌شده دچار کراتکتازی شد. معرفی بیمار: مرد 30 ساله‌ای که 3 سال قبل از مراجعه، جهت اصلاح عیب انکساری °48*50/1-  75/1- در چشم راست، تحت لیزیک و یک سال پس از آن جهت اصلاح عیب انکساری °100*75/1-  00/1- در چشم چپ، تحت PRK قرار گرفته بود؛ با کراتکتازی چشم راست مراجعه نمود. ضخامت مرکز قرنیه قبل از عمل در چشم راست 447 میکرون و در چشم چپ 446 میکرون بود. پس از لیزیک، دید چشم راست به 10/10 رسید ولی با گذشت زمان دچار کراتکتازی پیش‌رونده شد (ضخامت مرکز قرنیه 341 میکرون) و دید آن به 400/20 کاهش یافت. چشم چپ بیمار در آخرین معاینه، با ضخامت مرکزی قرنیه معادل 384 میکرون، علایمی از کراتکتازی نداشت و دید آن بدون اصلاح کامل بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که احتمال ایجاد کراتکتازی پس از عمل PRK به دلیل عدم نیاز به برداشتن فلپ و آسیب کم‌تر به ساختار بیومکانیک قرنیه، کم‌تر از لیزیک باشد و احتمالاً جهت اصلاح نزدیک‌بینی‌های خفیف، روش مناسب‌تری است. البته توصیه می‌گردد که از انجام هرگونه جراحی رفرکتیو در قرنیه‌های نازک با ضخامت مرکزی کم‌تر از 500 میکرون، اجتناب شود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1384؛ سال 10، شماره 5: 632-624.